تاب آوری اجتماعی را میتوان ظرفیت تبدیل و تحول، تطبیق و سازگاری و توان مقابله با تنش و بحرانهای اجتماعی نامید. تاب آوری اجتماعی از ظرفیت و توانایی خاصی در افراد و گروهها، خانواده و جوامع صحبت میکند که عمدتا یادگیری و سازگاری در تغییرات تحمیل شده، و همچنین قدرت تطبیق با شرایط و متقضیات را در بر خواهد داشت؛
رویکردهای مفهومی تاب آوری را می توان به سه دسته اصلی خلاصه کرد که جنبه مشترک در همه آنها توانایی ایستادگی، مقاومت و واکنش مثبت به فشار یا تغییر است.
الف: تاب آوری به عنوان پایداری
رویکرد پایداری نسبت به تاب آوری، از مطالعات اکولوژیکی که تاب آوری را به عنوان توانایی بازگشت به حالت قبل
تاب آوری به سه دلیل می تواند در تحقیقات و تجربیات مفید واقع شود:
1) اطلاع از تاب آوی و آسیب پذیری و عوامل محافظت کننده و خطرساز، پیچیدگی اختلالات روانی و علل آنها را روشن می کند و این موضوع بر نیاز توجه به روابط بین حوادث قبلی و نتایج فعلی زندگی تأکید می کند و به
احتمالاً اولین مفاهیم مرتبط با سازگاری در کار داروین مشاهده شده است. داروین بر روی الگوهای بقای حیوانات یعنی سازگاری ژنتیکی در پاسخ به خطرات محیطی مطالعه داشت. قبل از این، موضوع های غلبه بر شرایط ناگوار به خاطر ویژگی های شخصی را در مباحث اسطوره شناسی، متون مقدس و قصه های موجود در فرهنگ
پیشگامان تحقیق در زمینه تاب آوری با تأکید بر اهمیت نهفتهی درک پیشرفت مثبت در زندگی افرادی که به نظر می رسد. برمشکلات غلبه کرده اند، دانشمندان را برای مطالعه بیشتر در مورد تاب آوری متقاعد ساخته اند. تاکنون سه جریان مطالعه و تحقیق در مورد تاب آوری در پیشرفت بشر وجود دارد و چهارمین جریان نیز در حال
در حیطه روان شناسی تحولی، تاب آوری به عنوان یک فرآیند پویای مقابله موفق با شرایط ناگوار مورد مطالعه قرار گرفته است، با استفاده از تحقیق معلوم شده که مباحث قابل ملاحظهای در مورد تعریف و عمل گرایی تاب آوری وجود دارد .در مطالعات طولی که در چارچوب این رویکرد در جمعیت های پرخطر انجام گرفته، درصدی از این
والدین توان تغییر زندگی ها را دارند.
والدین می توانند که کفه ترازو را از سمت خطر به سوی تاب آوری سنگین کنند . چنین والدینی در واقع افراد خردمند و قابل اعتمادی هستند که 3 دسته از عوامل محافظتی را به کار
پذیرفتن خود به عنوان فردی ارزشمند، و احترام قایل شدن برای خود و توانایی هایشان.
بی قید و شرط دوست داشتن و سعی در شناخت نقاط مثبت خود و پرورش دادن آنها و از طرف دیگر شناخت نقاط ضعف خود و کتمان نکردن آنها
كلمه تاب آوري از علم فيزيك گرفته شده است و به معني اصلي كلمه یعني به عقب جهيدن (داشتن حالت ارتجاعی )می باشد .
تابآوری ”یک فرآیند، توانایی، یا پیامد سازگاری موفقیتآمیز با شرایط تهدیدکننده“، است . گارمزی
تاب آوري ظرفیتی براي مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. روانشناسان همیشه سعی کرده اند که این قابلیت انسان را براي سازگاري و غلبه بر خطرو سختی ها افزایش دهند. افراد و جوامع میتوانند حتی پس از مصیبت هاي ویرانگر به بازسازي زندگی خود بپردازند. تاب آور بودن به این معنا نیست که از این طریق بتوانید
تاب آوری فاقد تعريف جامعی است بهرحال از معانی مرتبط با انجام کاری در شرايط سخت و عموما بهتر از آنچه که انتظار ميرود تشکيل شده است.
اين معنا خودبخود به مهارتها وفرايندهای معمول و مقابله ای با چالش ها و ناملايمات اشاره داده و همگی را در
اگر بتوان علی رغم شرایط پرتنش و آسیب زا نتیجه ای خوب بدست آورد این اتفاق خوب ثمره و نماینده قدرت تاب آوری است در واقع تاب آوری قدرت پیش بینی کننده گی و حاکمیت شرایط سخت را نمی پذیرد و با سازگاری و سازندگی در شرایط پر تنش راه ارتقا و توسعه را گشوده و امکان ادامه دادن و بالندگی را فراهم
یافته های فعلی این عقیده را تایید می کند که بسیاری از نظام های اعتقادی مختلف می توانند نقش عوامل محافظ را در فرایند تاب آوری داشته باشند برای مثال در پژوهشی که عوامل محافظ درپیشرفتهای تحصیلی بررسی شده بود نتایج دال براین بود که تمام سطوح اجتماعی – اقتصادی ، دانشجویانی که موفقیتهای خوبی
همانطور که گفتیم تاب آوری ، یعنی مهارتها ، خصوصیت ها وتوان مندی هایی که فرد راقادر می سازد با سختی ها ، مشکلات و چالش ها سازگار شود وبر رویدادهای پراسترس غلبه کند. به عبارت دیگر ، تاب آوری ، زندگی کردن در دشواری وموفق بودن است (صرامی ، حمید – ۱۳۸۹).
حالا با توجه به اینکه تاب آوری مهارتها و خصوصیتهای فردی است ومی دانیم که مهارت ها عمدتاً اکتسابی بوده
نتایج پژوهش ها نشان داده است که سازنده های تاب آوری وراهبرد مقابله هیجان مدار ومعنویت بعنوان متغیرهای پیش بین ۳۸درصد واریانس متغیر ملاک را یعنی کیفیت زندگی را تبیین کردند اما سبک مقابله ای مسئله مدار قادر به پیش بینی واریانس زندگی نبود درخصوص رابطه بین متغیرها باید اشاره کردکه بین تاب آوری
کامپفر معتقد است که تاب آوری نقش مهمی در بازگشت به تعادل اولیه یا رسیدن به سطح بالاتر دارد و از این رو سازگاری مثبت و موافق در زندگی فراهم می کند در عین حال کامپفر به این نکته اشاره دارد که سازگاری مثبت با زندگی هم می تواند پیامد تاب آوری را سبب شود ولی این مسئله را ناشی از پییچرگی تعریف و نگاه فرایندی
سلامتی مفهومی چند بعدی است که علاوه بر فقدان بیماری و ناتوانی احساس شادکامی و بهزیستی را در بر می گیرد اغلب روانپزشکان روانشناسان و متخصصان بهداشت روان جنبه های مثبت سلامت را نادیده می گیرند (مومنی ،خدامراد،اکبری، مصطفی،آتشی زاده فروزان – ۱۳۸۸).
در مدل استرس – بیماری (بیماری ناشی از استرس) اعتقاد بر این است که افراد در صورتی دچار بیماری اختلال
تاب آوری ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. روانشناسان همیشه سعی کرده اند که این قابلیت انسان را برای سازگاری و غلبه بر خطر و سختی ها افزایش دهند. افراد و جوامع میتوانند حتی پس از مصیبت های ویرانگر به بازسازی زندگی خود بپردازند. تاب آور بودن به این معنا نیست که از این طریق بتوانید زندگی بدون تجربه استرس و درد را داشته باشید. مردم
هر آنچه از روانشناسی می خواهید را در این وبلاگ بجویید .