نظریه چهار خلق و خوی یک نظریه اولیه روانشناختی است که بیان می کند که چهار تیپ شخصیتی اساسی وجود دارد: سانگویین ، وبا ، مالیخولیایی و بلغمی . بیشتر فرمول‌بندی‌ها شامل امکان آمیختگی در میان انواعی است که در آن تیپ‌های شخصیتی یک فرد همپوشانی دارند و دو یا چند مزاج مشترک دارند. بقراط ، پزشک یونانی (حدود 460 - حدود 370 قبل از میلاد) چهار مزاج را به عنوان بخشی از مفهوم پزشکی باستانی شوخ طبعی توصیف می کند که چهار مایع بدن بر ویژگی های شخصیتی و رفتار انسان تأثیر می گذارد. علم پزشکی مدرن رابطه ثابتی بین ترشحات درونی و شخصیت تعریف نمی‌کند، اگرچه برخی از سیستم‌های تیپ شخصیتی روان‌شناختی از دسته‌هایی مشابه خلق و خوی یونانی استفاده می‌کنند.