ماندگارترین آثار نویمان در زمینه تفکر یونگی شامل *ریشه‌ها و تاریخچه آگاهی* (1949) و *مادر بزرگ* (1955) می‌شود. یکی دیگر از آثار برجسته او با عنوان *روان‌شناسی عمق و اخلاق جدید* به بررسی جنبه‌های ویرانگر انسان و ارتباط ذهن انسان با سایه خود می‌پردازد. نویمان مطالعات گسترده‌ای را در حوزه کهن‌الگوهای زنانه توسعه داد و این پژوهش‌ها را در آثاری مانند *هنر و ناخودآگاه خلاق*، *ترس از زنانه*، و *عشق و روان* گسترش داد. او علاوه بر این، در حوزه‌های دیگری نیز فعالیت داشت؛ از جمله سرودن شعر، نگارش رمانی با عنوان *آغاز* (Der Anfang)، و ارائه یک مطالعه انتقادی در سال 1932 درباره آثار فرانتس کافکا، که در آن زمان کافکا هنوز به‌طور گسترده به‌عنوان یک چهره اصلی ادبی شناخته نشده بود.