هافمن ، نظریه پرداز برجسته درباره رشد همدلی در دوران کودکی ، دو بعد از مطالعه همدلی را تشخیص می دهد: مدل هافمن چگونگی آغاز همدلی و چگونگی رشد آن را در کودکان توضیح می دهد. در واقع ، او اظهار داشت که ایده اصلی ادغام محبت و شناخت است که فراتر از رویکرد پردازش اطلاعات است. وی استدلال می کند که همدلی به روشی مشابه مراحل رشد شناختی اجتماعی توسعه می یابد. این روند با یک احساس همدلانه جهانی آغاز می شود که در آن کودک تمایز مشخصی بین خود و دیگران ندارد. بنابراین ، آنها در مورد منبع احساسات گیج شده اند.