اشترایب و اشنایدر ( .Streib G. F. & Schneider C. J ) از نخستین کسانی اند که مفهوم تئوری نقش ( Role theory ) را برای درک سازگاری با بازنشستگی مطرح کردند و معتقدند که نقش شغلی یکی از مهمترین نقش هایی است که فرد ایفا می کند و یکی از منابع مهم ابراز هویت و شخصیت است. برای مثال زمانی که افراد می خواهند خود را به دیگران معرفی کنند، به شغل خود اشاره می کنند. از دست دادن شغل به مثابه گسیختگی غیرمنتظرهای در حیات فرد بازنشسته و سالمند است. بولو به جای کلمه بازنشستگی از عبارت خروج از نقش استفاده می کند و معتقد است که افراد باید توانایی کنار گذاشتن نقش های پیشین را در خود ایجاد کنند و واضح است که گسیختگی از نقش های پیشین و پرداختن به نقش های جدید می تواند به تغییراتی در حاالت و رفتار بیانجامد. این تئوری بر بازنشستگی به عنوان نقش انتقالی تاکید می کند که ممکن است نقش شغلی را از بین ببرد و یا تضعیف کند ( مانند نقش کارمندی، نقش اعضای سازمان و مسیر شغلی ) درحالیکه نقش اعضای خانواده و جامعه را تقویت می کند ( بارنز فارل ، 2003).