امیل کریپلین ( Emil Kraepelin ) متولد ۱۵ فوریه ۱۸۵۶ و متوفای ۷ اکتبر ۱۹۲۶ ، روانپزشک آلمانی بود. دانشنامهٔ روانشناسی ایزنک او را بنیان‌گذار روانپزشکی مدرن و علمی و هم‌چنین روان‌داروشناسی و ژنتیک روانپزشکی خوانده‌است. کریپلین باور داشت که منشأ اصلی بیماریهای روانی اختلالات زیست‌شناختی و وراثتی است. نظریات مبتنی بر روان‌پزشکی که منسوب به او بودند، در آغاز قرن بیستم غالباً پذیرفته شده بودند، ولی با این وجود نظریات وی، پس از نظریات روان‌پویشی زیگموند فروید و شاگردانش، در اواخر سدهٔ بیستم به صورت جدی‌تر احیاء شدند. امیل کریپلین میراث قابل توجهی در دنیای پزشکی به جا گذاشت. او به عنوان پدر روانپزشکی علمی شناخته می شود. او سعی کرد بیماری‌های روانی را به‌طور سیستماتیک بر اساس علائم آن‌ها طبقه‌بندی کند و بیماری‌ها را که به طور سنتی به عنوان یک بیماری روانی از آن یاد می‌شود، به افسردگی شیدایی و اسکیزوفرنی که در آن روزها به‌عنوان «دمانس پراکوکس» نامیده می‌شد، دسته‌بندی کرد.