« خودمهارگری »، توانایی عالی انسانی، واقعیتی حتمی و اجتناب ناپذیر است که آدمی را از سیر گونه ها متمایز می سازد ( کراس و میشل 2010 به نقل از: حمید رفیعی هنر و همکاران، 1393 ). این توانمندی و به کارگیری آن از همان دوران کودکی شروع می شود و می توان آن را به کمک راهکارهای ویژه در وجود کودک نهادینه کرد ( پاول هنری ماسن ، ترجمۀ یاسایی، 1389 ).