ساده ترین نظریه رشد زبان آن است که کودکان زبان را از راه تقلید زبان بزرگسالان می آموزند . کودکان از راه تقلید، رشته ای از جمله ها را که می توانند در مغزشان ذخیره کنند، فرا می گیرند و زمانی که نیاز به استفاده از جمله خاصی دارند، آن جمله را از حافظه فراخوانده و از آن استفاده می کنند ( نظریه صندوق ذخیره ) . اگرچه تقلید در یادگیری واژه ها نقش بازی می کند ( والد به شیر اشاره می کند و می گوید شیر، کودک می کوشد آن واژه را تکرار کند ) و کودکان آشکارا برخی جنبه های رفتار بزرگسالان را تقلید می کنند، آشکار است که تقلید نمی تواند نیروی اصلی رشد اولیه زبان، به ویژه رشد نحو باشد.