نظریه پرتگاه دیداري النور گیبسون و ریچارد والک
از نظر النور گیبسون و ریچارد والک ( Gibson & walk ) (1960) پرتگاه دیداري در واقع میزي است که سطح آن با شیشه پوشیده شده و در سطح زیر آن یک طرف گودتر از طرف دیگر است. نتایج نشان داد که کودکان ( 6-12 ماهه ) براي سینه خیز رفتن به قسمت عمیق، تأمل و احتیاط میکنند. بنابراین، این موضوع از درونی بودن ادراك نشانه هاي عمق حمایت می کند، به این دلیل که حتی در این سن هم دیده می شود. پرتگاه دیداری وسیله ای است برای نشان دادن اینکه بچه ی انسان و حیوان همینکه بتواند حرکت کند قادر به درک عمق نیز هست.