كودكاني كه در گروه ايمن دسته بندي شدند، بعد از پريشان شدن به سرعت براي رسيدن به آرامش پيش مادر برگشتند، سریع تر به آرامش رسيدند، سریع تر و كاملتر فعالیت ها ي خود را از سر گرفتند. كودكاني كه در گروه دوسوگراي اضطرابي دسته بندي شدند، واكنشهاي آميخته اي به حضور مادر داشتند، از حضور مادر به آرامش نرسيدند و فعالیت هاي خود را از سر نگرفتند. در نهايت گروه با دلبستگي اجتنابي مادر خود را ناديده گرفتند، به انزوا و گوشه گيري پرداختند و شروع به انجام فعاليت هايي براي دور شدن از پريشاني كردند (رولز و سيمپسون ، 2004 ).