نظریه شخصیت بر اساس آموزه های دین زرتشتی

با پژوهشی چند جانبه و گسترده درباره آیین و عقاید ایرانیان باستان , در مجموع در می یابیم که آنان پیرو آیین یکتاپرستی بوده اند که بر اصل تضاد دو عالم یا همان ناسازگاری دو نیروی مجرد خیر و شر استوار است . نماد این دو نیرو ( سپندمینو و اهریمن ) هرکدام با صفاتی انتزاعی همراهند . به طوری که سپند مینو به همراه شش امشاسپند ( فرشتگان ) دیگر یعنی سپند مینود : خرد مقدس , اردیبهشت : راستی و درستی , بهمن : منش پاک , شهریور : نیروی چیرگی بر جهان , اسفند پایداری و استواری , خرداد : کمال , امرداد : جاودانگی فضایل یا فروزه های اهورامزدا به شمار می آیند و صفات منفی مقابل

ادامه نوشته

انسان کامل در ایران باستان

انسان در تاریخ کهن ایران زمین، جایگاهی بس بلند و والا دارد. وی تنها موجودی از میان آفریده‌های جهان است که دارای روح آسمانی و نیروی اراده و خرد می‌باشد. رتبه‌اش از سپهر بلند، برتراست و از او به عنوان نخستین «فطرت» یاد می‌کنند. انسان، در اندیشه‌ی اوستایی انسانی‌ست بسیار کمیاب، که جنبه‌ی «ماورا بشری» دارد. او مانند انسان‌های متعارف دیگر نیست، فراتر از این‌ست که وجود کاملش، در جهان خاکی و مادی جستجو شود. بینش گسترده‌ی انسان آرمانی ایرانی، بر ارزش‌های اخلاقی و میهن دوستی استوار می‌باشد. انسان آرمانی، انسانی خداپرست است که عاشقانه به پرستش اهورا می‌پردازد و در گسترش دین تلاش می‌كند.

ادامه نوشته