فرضیه ناکامی-پرخاشگری دالرد، که در سال 1939 مطرح شد، یکی از نظریه‌های کلاسیک در روانشناسی اجتماعیه که به ارتباط بین ناکامی و بروز رفتار پرخاشگرانه می‌پردازه. اساس این فرضیه اینه که: 1- ناکامى هميشه منجر به پرخاشگرى مى‌شود: هر وقت فردی در رسیدن به یک هدف یا خواسته ناکام می‌شه، این ناکامی باعث ایجاد انگیزه برای پرخاشگری می‌شه. 2- پرخاشگرى هميشه ناشى از ناكامى است: هر رفتاری که به عنوان پرخاشگری تعریف می‌شه، ریشه در یک ناکامی قبلی داره.