در ميان نظريه پردازان روانشناسي دين كه با ديدگاهی ساختاري به تبيـين مؤلفـه هـا و سـازه هـاي تشـكيل دهنـده سـاختار ديـن پرداخته اند، مي توان از نظريات پترسون (1377) ، آلستون و همكاران (1376) ، كينـگ (بـه نقـل از خرمشـاهي، 1372) و اسـتارك و گلاك (به نقل از انوري 1373) نام برد. از ديد پترسون و همكاران (1991) ، زماني امكان تدوين تعريف هاي علمي از دين وجود دارد كه بتوانيم صفات مربوط به ساختار عمومي اديان را برشماريم (ص 3) .