ارسطو از فیلسوفان یونان باستان، همیشه اهمیت زیادی برای مفهوم رفاقت قائل بود. از رفاقت به عنوان دارایی ارزشمند و مسیری برای یک زندگی خوب یاد می کرد. ارسطو بیشتر بر دوستی به عنوان حالت روحی موقت، که می‌توان آن را به جمعی القا کرد، تأکید می‌کند تا به عنوان عنصری از فضیلت یا سعادت و ما در مقابل او را دوست داشته باشیم. کسانی یکدیگر را دوست خود می‌دانند که بدانند که این حالت روحی میان آن‌ها به طور متقابل وجود دارد.