در تاریخ روان‌کاوی، مفهوم عقده‌ی ادیپ فروید چندین بار توسط افرادی چون کلاین، فیربرن، لاکان و کوهات بازآفرینی شده است. در قلب مفهوم‌سازی مجدد هانس لئووالد (۱۹۷۹) از عقده‌ی ادیپ این ایده نهفته است که وظیفه‌‌ی هر نسل جدید از روانکاوان این است که از ساخته‌های نسل پیشین استفاده‌ی خود را ببرند، آن‌ را در هم شکنند و سپس بازآفرینی کنند. فرمول‌بندی مجدد لئووالد از عقده‌ی ادیپ، نگاه تازه‌ای به بسیاری از تکالیفی که لازمه‌ی بزرگ شدن انسان، پیر شدن و بازه‌ی زمانی میان این دو است، پیش رو می‌گذارد که به نوبه‌ی خود ممکن است توسط نسل‌های بعدی به کار گرفته شود تا مفهوم منحصر به