نظریه کپارت ( 1971،1967،1963) از نظریات ادراکی – حرکتی روانشناسی رشد ناشی می شود که معتقد است رفتار اساسا حرکت است و هر نوع رفتاری مستلزم پاسخ های عضلانی و حرکتی است و چون جدا کردن قسمت های ادراکی و حرکتی در انجام هر کاری عملا غیر ممکن است ، پس باید یادگیری را بر اساس یک فرایند کلی ادراکی-حرکتی قرار داد. موضوعى که در نظريهٔ ادراکی و حرکتی کپهارت ( Perceptual – motor Theory Kephart ) مورد توجه مى‌باشد پيوند ميان ادراک و حرکت است اين پيوند عبارت است از توانائى کودک در ترکيب اطلاعات حرکتى کسب شده براى اطلاعات ادراکي. اين پيوند ميان اطلاعات ادراکى با اطلاعات حرکتى تا بدان اندازه نزديک برقرار مى‌شود که معنى واحدى مى‌يابند، کپهارت معتقد است که اصولاً کل هر رفتار، حرکتى است و پيش‌نيازهاى لازم براى هر رفتار را واکنش‌هاى عضلانى و حرکتى تشکيل مى‌دهد براى مثال هنگام کشيدن يک دايره، جدا کردن آن قسمتى که به‌نظر مى‌آيد حرکتى است از آنچه که به‌نظر مى‌رسد بخش ادراکى است ناممکن است از اين‌رو تجربه‌هاى يادگيرى را بايد طبق فرآيند کلى ادراکى - حرکتى تدارک ديد. جست‌وخيزهاى کودکانه و بازى‌هاى آنها مى‌تواند در کسب تجربه‌هاى يادگيرى مورد استفادهٔ مربيان قرار گيرد.