فروید در اثر خود در سال 1914 نارسیسیسم را انحراف جنسی همجنس گرایانه خود-تحریک تعریف می کند. در جای دیگر از عبارت «عشق خویشتن» برای نارسیسیسم استفاده می کند. آنخل گارما ، روانکاو آرژانتینی که در برلین پیش از جنگ جهانی دوم روانکاوی خواند، معتقد بود که «عشق به خویشتن» به معنی نارسیسیسم نیست. بلکه «عزت نفس» است که به عقیده او در نارسیسیسم کاهش یافته است برعکس آنچه فروید در نظریه لیبیدو درباره نارسیسیسم در 1914 می گوید.