زیگموند فروید به منظور تبیین اعمال و رفتارهای برخواسته از شخصیت افراد اصل پویایی یا انگیزشی را مطرح ساخت. چرا که سطوح زندگی روانی و حوزه های عمل ذهن به ساخت و ترکیب شخصیت مربوط بودند نه به اعمالها و رفتارها.

در واقع فروید به اصل بقای انرژی معتقد بود، به عقیده وی هماهنگونه که بدن از طریق ایجاد و صرف نوعی انرژی جسمانی عمل می کند ذهن نیز کارکردهایش را با استفاده از انرژی روانی انجام می دهد که این انرژی در شکل با انرژی جسمانی متفاوت است ولی نوعاً با آن یکی است. بر اساس اصل