مدت کوتاهی پس از انتشار نظریه ی کوهن، ریچارد کلوارد ( Richard Cloward ) و لوید اوهلین ( Loyd Ohlin ) « فرصت افتراقی » را برای بزهکاری ارائه کردند. نظریه ی آن ها از یک سو نظریه ی متکی بر نظریه ی بی هنجاری مرتون و کوهن، و از سوی دیگر مبتنی بر نظریات بی سامانی اجتماعی شاو و مک کی و معاشرت ترجیحی ساترلند بود. گرچه پیشنهادات نظریه ی آن ها بعداً برای محدوده ی کاملی از رفت ار بزهکارانه و مجرمانه به کار برده شد، ولی کلوارد و اوهلین، آن را به طور اختصاصی برای انواع خرده فرهنگ های بزهکارانه و مشارکت در آن بیان کردند.