مدت كوتاهي بعد از اينكه روسو برداشت خود را از كودكي مطرح كرد، اولين ديدگاه عمر پديدار شد. در قرن هجدهم و اوايل قرن نوزدهم، دو فيلسوف آلماني به نامهاي جان نيكولاس تتنس و فردريش اوگوست كاروس تأكيد كردند كه توجه به رشد، به بزرگسالي گسترش يابد. جان نیکولاس تتنس و فردریک آگوست کاروس اصرار داشتند که توجه به رشد،باید به بزرگسالی گسترش یابد.هر یک از آن ها سوال های مهمی را در مورد پیری مطرح کردند. مدت کوتاهی بعد از این که روسو،نظر خود را در مورد کودکی بیان کرد ، اولین دیدگاه عمر پدیدار گشت. اولين ديدگاه عمر توسط كاروس و تتنس مطرح شده است. تتنس به مواردي همچون تفاوتهاي فردي، تغيير رفتار در بزرگسالي، تأثير دوره تاريخي بر روند زندگي، امكان جبران در پيري پرداخت و كاروس به چهار دوره رشد تأكيد داشت و بر پيشرفت در پيري نيز اهميت داد.