فرانتس الکساندر (۱۹۶۴-۱۸۹۱ ، Franz Alexander) یكی از برجسته ترین طرفداران روانكاوی قرن بیستم و یکی از مهمترین اعضای گروه روانکاوان نسل دوم و یک روانکاو جرم شناس به شمار می رود. بیشتر متخصصان او را پدر پزشکی روان تنی می دانند .  در برلین آموزش دید و در آنجا تماس های متعددی با فروید داشت اما همواره تفکر مستقل خود را حفظ کرد. به طور مثال علاقه فراوانی به اختلالات روان تنی داشت و نظرات او تا سالها تأثیر خود را بر سبب شناسی این اختلالات اعمال کرد. فرانتس الکساندر یکی از رهبران مکتب شیکاگو بود که به رابطه احساسی و هیجانی به جای بصیرت و بینش عقلانی به عنوان عامل اصلی درمان نگاه می کرد و تصادفی نبود که یک نسل بعد از دل این مکتب نظرات هاینز کوهوت (Heinz Kohut) و مکتب روانشناسی خویشتن (Self Psychology) وی زاده شد.