ژست اسپری به این نکته اشاره می‌کند که جامعه‌شناسان خانواده معمولاً ازدواج را به عنوان سیستمی می‌دانند که بر ثبات، هماهنگی و سازگاری برای رسیدن به رضایت تأکید دارد. این دیدگاه بر این فرض استوار است که ثبات و هماهنگی با یکدیگر مرتبط‌اند، در حالی که این دو مفهوم می‌توانند به طور کامل از یکدیگر تفکیک شوند. انتخاب ثبات به عنوان هدف اصلی ازدواج به معنای پذیرش برخی ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی در زمینه خانواده است. ثبات ممکن است ناشی از رعایت هنجارهای اجتماعی یا ارزش‌های فردی باشد. با این حال، جامعه‌شناسان خانواده معمولاً خانواده را به عنوان محیطی برای توافق و تعادل در نظر می‌گیرند که به نوعی با ثبات مترادف است. اسپری در این راستا بیان می‌کند که در بسیاری از ازدواج‌ها ممکن است ثبات وجود داشته باشد، اما در عین حال هماهنگی و رضایت بین زوجین برقرار نباشد و تعارضات دائمی در روابط آنها مشاهده شود.