هلموت شِلسکی (Helmut Schlesky) از جامعه شناسان تاثیرگذار در آلمان پس از جنگ جهانی دوم تا دهه 1970 می باشد ، 14 اکتُبر 1912 در کمنیتس (Chemnitz) متولد شد و 24 فوریه 1984 در مونستر (Münster) درگذشت. شِلسکی فلسفه، آلمان‌شناسی، تاریخ و تاریخ هنر در کونیشبرگ (Königsberg) و لایپسیگ (Leipzig) آموخت. او 1935 از پایان‌نامه دکتری خود با عنوان «نظریه جماعت از دیدگاه حقوق طبیعی فیشته» دفاع کرد. او 1938 قائم‌مقام گِهلن شد و به کونیشبرگ رفت. شِلسکی در همین‌جا و 1939 با کاری قابل‌توجه درباره توماس هابز (Thomas Hobbes)(1588-1679) از رساله استادی خود دفاع کرد. هلموت شلسکی از نزدیک با نازی‌ها همکاری ‌کرد، به‌طوری‌که برنامه‌ریزی تاسیس «مدرسه عالی حزبی» حزب حاکم به او واگذار شد. او س از سقوط رایش سوم در سال 1945 به همراه دوست دوران دانشجویش کورت واگنر (Kurt Wagner)(1904-1989)، یکی مسئولان مهم اس. آ.، «بخش مفقودان جنگی» (Suchdienst) را در صلیب سرخ آلمان تاسیس کرد، ضمن آن‌که با گاهنامه سوسیال‌دموکرات‌ها با نام «خلق و زمان: ماهنامه دموکراسی و سوسیالیسم» همکاری ‌کرد و در آن مقاله‌هایی درباره «اراده معطوف به آزادی خلق‌ها و فکر دولت با برنامه» می‌نوشت.