نظریه تعامل گرایی زبان

در مقابل نهادگرایی، رویکرد تعامل گرایی قرار دارد که بر ترکیب اثرات زیستی و محیطی تأکید می کند . تعامل گرایان واقعی تهایی را که نهادگرایان به آنها بسیار باور دارند، به چالش می کشند . در این رویکرد کودکان برای فراگیری زبان به سازوکارهای شناختی عمومی خود تکیه می کنند. باید توجه داشت که این فرایند نه با سازوکارهای خاص زبانی یا ابزار فراگیری زبان بلکه با فرایندهای عمومی مغز به انجام می رسد. اگرچه کودک با سوگیری برای الگوهای دستور زبان همچون دستور زبان جهانی به دنیا نیامده است، مغز به شیو های سازمان دهی شده و کار می کند که موجب توانایی تداعی های یادگیری زبان می شود.

ادامه نوشته

نظریه های رشد زبان

رشد و فراگیری زبان روند طبیعی رشد است که بر اساس آن کودک زبان مادری خود را به عنوان زبان اول فرا می گیرد. به لحاظ زبانی تمام کودکان با سرعتی مشابه از برهه زمان های مشابهی گذر می کنند. فراگیری زبان بیشتر شبیه فراگیری مهارتهایی همچون راه رفتن است که در اوان کودکی از قوه به فعل می رسد نه مهارتهایی همچون دوچرخه سواری یا نوشتن که دیرتر در زندگی یادگرفته می

ادامه نوشته