ویلیام جیمز، در زمینه روانشناسی و فلسفه مطالعات عمیقی داشت و به عنوان پزشک نیز به فعالیت مشغول بوده است. فلسفه پراگماتیسم وی به عملگرایی یا اصالت دادن به عمل در زبان فارسی ترجمه شده است اما در یک نگاه اجمالی ویلیام جیمز منشا حقیقت را در سودمند بودن یک امر یا قضیه می‌دانست. به همین منظور طرفداران این مسلک را امروزه عملگراها می نامند. در زبان روزمره
ویلیام جیمز در عین حال که تنوع ادیان و کثرت گرایی را به رسمیت می شناسد، گوهر یگانه اي را براي دین در نظر می گیرد و در زیر تنوع گسترده اي که در اندیشه دینی وجود دارد، نوعی یگانگی در احساسات و رفتار هست که این عناصر بهتر می توانند گوهر دینداري را شناسایی کنند. عقاید، نمادها و سایر آموزه ها صرفاً جنبه ثانوي دارند، شاید اینها شاخ و برگ سودمند هستند، اما براي
ویلیام جیمز جوهره دین را در حریم تجربه دینی درونی می جست و مهمترین بخش دین را در ارتباط شخصی با خدا می دانست. او در این موضوع نیز نگاه پراگماتیستی خود را حفظ کرده است و به جاي بررسی دلایل وجود تجربه دینی به آثار آن در زندگی مردم توجه دارد. همان طور که در مقام دفاع از دین نیز معتقد بود باید از طریق تجربه و آثار و ثمرات عملی از دین دفاع کرد نه از طریق بررسی
روانشناسی دین رسماً از اواخر قرن نوزدهم به کوشش کسانی چون استنلی هال، ویلیام جیمز، و زیگموند فروید آغاز شد. اما پیش از این ها هم در قرن نوزدهم بودند فلاسفه و متألهانی چون ریچارد آلیئت، فردریش شلایرماخر و فرانسیس گالتون که مسائل مهمی را در حوزه روانشناسی و دین مطرح کردند و در واقع طلایه دار رشته روانشناسی دین بودند. امروز با نگاهی به گذشته می توانیم
هر آنچه از روانشناسی می خواهید را در این وبلاگ بجویید .