افرادی که برای نخستین بار اصطلاح « انسان‌شناسی بدن » را به کار بردند احتمالاً کسانی بودند که کنفرانسی را در سال ۱۹۷۵ با همین نام به ابتکار انجمن انسان‌شناسان اجتماعی برگزار کردند. آنان ارائه‌هایی برای رقص، نمایش احساسات، سلامتی، بیماری و الگوهای حرکت، داشتند. بر اساس گفته‌های بک ، این کنفرانس به این جمع‌بندی رسید که انسان‌شناسان به طور نظام‌مند باید اطلاعاتی که با تغییرات وضعیت جسمانی مرتبط است، جمع‌آوری کنند. به اضافه اینکه مشارکت‌کنندگان این کنفرانس موافقت کردند که سیستم‌های اجتماعی و نمادین برای فهم روشن‌تر خواهند شد اگر بدن به مثابه بنیانی برای استعاره‌ و معنا پذیرفته شود. دو سال بعد، انسان‌شناس اجتماعی و قوم‌شناس بریتانیایی جان آنتونی راندول بلکینگ مجموعه مقالاتی را ویرایش و در معرفی انسان‌شناسی بدن آرا و چارچوب نظری خویش را درباره توسعه این موضوع به مثابه یک زیرشاخه بیان کرد.