نمایش­ درمانگری را می­ توان یکی از جدید­ترین شیوه­ های درمانگری دانست که دامنه امکانات درمانی را گسترش می­ دهد (کارتنی، 1981). اگرچه دیگر رشته ­ها را می ­توان کاملاً مشخص و تعریف کرد؛ اما نمایش در ذات خود اجازه تعریف و محدود شدن را به ما نمی­ دهد. ماهیت نمایش ­درمانگری را باید در نظریه­ های سه دهه اخیر مورخان، متخصصان و استادان نمایش، روان­شناسی و دیگر رشته­ های وابسته جستجو کرد (جنینگز، 1987). در سطور زیر به برخی از این تعریفه ا اشاره می شود: