قصه گویی، پیشینه ای به تاریخ پیدایش انسان دارد. علاقه به قصه و شنیدن خاطره ها و ماجراها را آفریننده دانا در نهاد انسان ها نهاده است. به همین دلیل هماره، یکی از عمده ترین و رایج ترین راه های انتقال تجربه و سرگرمی، قصه گویی و گوش سپردن به قصه ها بوده است. هنر قصه گویی در زمان تغییر شکل یافته و موازی با گسترش رسانه های گروهی از یک سو، و دست آوردهای روان شناسی یادگیری از سوی دیگر، جامه های نوپوشیده، تا هم چنان بماند و توان رقابت خود را از دست ندهد، با این که در بعضی از جوامع پیشرفته امروز، قصه گویی به عنوان یک هنر پر طرفدار یک شیوه ی آزمایشی توانمند و یک سرگرمی پر جاذبه مطرح است. در کشور ما توجه چندانی به قصه گویی نمی شود. خانواده و بزرگترها، فرصت های طلایی و مهربانی آفرین قصه گویی را به جعبه های