هوش هیجانی از سوي بعضی از پژوهشگران براي توصیف توانـایی هـایی بـه کـار رفتـه کـه برخـی از جنبـه هـاي شخصیت را نشان میدهند. مایر و سالوي و کاروسو (1997) مدل توانمندي را از مدل مختلط هوش هیجـانی متمـایز کردند. مدل مختلط شامل طیف وسیعی از متغیرهاي شخصیتی است که در تـضاد بـا مـدل توانمنـدي مـایر و سـالوي بوده و کاملاً شناختی می باشد. یک وجـه کـاملاً متفـاوت ایـن دو مـدل ، تفـاوت میـان مفهـوم «صـفت» و «پـردازش اطلاعات» هوش هیجانی است. این وجه تمـایز در دیـدگاه هـاي مختلـف سـنجش وتعـاریف عملیـاتی کـه از سـوي نظریه پردازان مدل مختلط و توانمندي بیان شده نیز نمایان است. مفهوم «صفت» هوش هیجانی بـا شـاخص هـاي بـین موقعیتی رفتار نظیر همدلی ، جرأت و خوش بینی ارتباط دارد ؛ در حـالی کـه مفهـوم «پـردازش اطلاعـات» مربـوط بـه توانایی هایی نظیر توانایی تشخیص و ابراز هیجان می باشد. مفهوم «صفت» ریشه در چـارچوب شخـصیتی دارد کـه ازطریق پرسشنامه هاي خودسنجی که رفتار خاصی را می سنجند ، اندازه گیري می شود (بار ـ ان، 1997؛ سـالوي، مـایر، گلمن، تروي و پالفی، 1995).

این دیدگاه در بررسی هوش هیجانی تحت الـشعاع متغیر هـاي شخـصیتی نظیـر همـدلی و تکانـشی بـودن و نیـز ساختار هایی که همبستگی بالقوه با آنها دارند مانند انگیزش، خودآگاهی و امیـدواري قـرار مـی گیـرد ؛ در حـالی که دیدگاه «پردازش اطلاعات» بیشتر بر بخش هـاي سـازنده هـوش هیجـانی و رابطـه آن بـا هـوش سـنتی متمرکـز می باشد (بار ـ ان و پارکر، 2000).