هوش کلامی یا زبانی
درکنار هوش هیجانی باید مراقبت های لازم را انجام دهیم. اولین آنها هوش کلامی است. یعنی توانایی استفاده از کلمات و زبان. بنابراین با کلمات سرو کار دارد. دارندگان هوش کلامی از مهارتهای شنیداری تکامل یافته برخورداند.
معمولاً سخنرانان برجسته، آنهایی که به جای تصاویر با کلمات فکر می کنند، مهارت های آنها شامل گوش دادن، توضیح دادن، حرف زدن، قصه گویی، تدریس، استفاده از طنز و لطیفه، یادآوری اطلاعات و ... است. در این افراد این هوش در اولویت قرار دارد.
با شعر خواندن هر روزه و یا خواندن آیاتی از قرآن می توانیم این هوش را در فرزندانمان تقویت کنیم. هرچقدر این تمرینات با آنها بیشتر انجام شود، هوش کلامی یا زبانی آنها قوی تر خواهد بود.
تاریخچه بحث هوش کلامی در روانشناسی
در سال 1937 ترمن با همکاری مریل تجدید نظری در آزمون هوش استنفرد - بینه به عمل آوردند و آنرا به دو دسته M و C (کلامی و عملی) تقسیم نمودند. هر چند این دسته بندی در تجدید نظر سال 1960 چهار گستره عمده استدلال کلامی، استدلال انتزاعی، استدلال کمی و حافظه کوتاه مدت را در انواع هوش که مورد سنجش قرار میداد شامل شد. آزمون و کسلر نیز دو نوع هوش کلامی و عملی را اندازه گیری میکنند.
6 نوع آزمون که هوش کلامی را در این آزمون میسنجند، عبارتند از اطلاعات عمومی، درک مطلب محاسبه عددی، تشابهات، فراخوانی ارقام یا حافظه عددی و اجزا آزمونهای مربوط به هوش شعاعی عبارتند از: تکمیل تصویرها، تنظیم تصویرها، طراحی با مکعبها، الحاق قطعات رمزگردانی یا رمزنویس.