اسناد پايدار رويدادهای خوشايند و موفقيت ها باعث اميدواری و خوشبينی می شود. چنانچه رويدادهای خوشايند و مثبت يا موفقيت های فرد به عوامل پايدار نسبت داده شوند، تأثير مستقيمی بر سلامت روان فرد خواهند داشت و باعث اميدواری او می شوند. مثلا فردی که در مسابقه ی مقاله نويسی استان خود موفق شده است، به خود بگويد: «چون پشتکار زيادی دارم، موفق شدم.»، عامل پشتکار، خصوصيتی پايدار است که هميشه همراه فرد خواهد بود. چنين فردی، نسبت به آينده نيز خوشبين و اميدوار خواهد بود؛ چون با داشتن خصوصيات ِ پايدار مثبت، احتمال موفقيت های آينده ی او نيز زياد است.

حال، اگر همين موفقيت، به عوامل ناپايدار، نسبت داده شود، چنين تأثيرات مثبتی به همراه نخواهد آورد. مثلا اگر فرد به خود بگويد چون شانس آوردم (يک عامل ناپايدار، چون معلوم نيست دفعه ی بعد باز هم شانس بياورد) موفق شدم، احتمال آن که احساس های مثبت اميدواری در او ايجاد شود، بسيار اندک است. يعنی با آنکه فرد تجربه ی موفقيت آميز و مثبتی داشته است ولی در زندگی او تأثير مثبتی نخواهد داشت. چنين اسناد هايی باعث می شود آينده ی فرد مبهم و نامشخص باشد.