گانتريپ، به علّت تقدّمي که به دين مي‌دهد، در ميان نظريه‌پردازان انگليسيِ «روابط موضوعي»، برجسته است؛ امّا ويني کات، پژوهشگري است که توجّه محقّقان مطالعات مذهبي را برانگيخته است.

ويني کات، پزشک کودکان و روان‌تحليلگري است که عميقاً تحت تأثير کلاين است و دليل شهرت او نظرش در باره «شيء انتقالي» است؛ اصطلاحي که وي براي پتو يا خرس عروسکي جعل کرده که کودکان خردسال براي تسکين و آرامش خود، به کار مي‌بَرَند.

وي در اشاراتي مرموز و بحث‌انگيز اظهار مي‌دارد که دين، استمرار همين شيء تسکين دهنده است و همان کار را انجام مي‌دهد؛ ايجاد عرصه‌اي از تجربه که حالت فريبنده و واسطه دارد و در طول زندگي، واقعيت‌هاي برون و درون را به هم پيوند مي‌دهد. دين در اين نقش، با ساير اشکال فرهنگي و فعّاليت‌هاي خلّاق، سهيم است (ويني کات، 1953 م، به نقل از وولف، 1386 ش).