براي بررسی و حتی اندازه گیري عزت نفس آن را به پنج حیطه تقسیم کرده اند: عزت نفس اجتماعی، تحصیلی، خانوادگی، جسمانی و عزت نفس کلی (پوپ ، 1988).

عزت نفس اجتماعی

مشتمل بر عقاید فرد در مورد خودش به عنوان یک دوست براي دیگران است.آیا وي دیگران را دوست دارد؟ آیا افکار و عقاید او براي آنها ارزشمند است؟ آیا او را در فعالیت هایشان شرکت می دهند؟ آیا از ارتباط و تعامل با همسالان خود احساس رضایت می کند؟

فردي که نیازهاي اجتماعی اش برآورده شود و معیارهاي مورد قبول جامعه را داشته باشد (به طور معمول این معیارها به وسیله خانواده، مدرسه، معلمان و دوستان شکل گرفته اند) از عزت نفس اجتماعی خوبی برخوردار است. (همان،1988 )  اولین کار در

بررسی عزت نفس توسط ویلیام جیمز انجام شده است. او معتقد بود که تصور فرد از خود در حین تعاملات اجتماعی، یعنی از زمانی که متولد شده و مورد شناسایی دیگران قرار می گیرد، تشکیل می شود (به نقل از: بیابانگرد،1380).

عزت نفس تحصیلی

زمینه تحصیلی عزت نفس با ارزشیابی فرد از خودش در جایگاه دانش آموز یا دانشجو سروکار دارد. باید توجه داشت که این موضوع ارزیابی توانایی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی نیست و به راحتی نمیتوان جایگاه تحصیلی فرد را مشخص کرد، مگر اینکه فاصله او با دیگران را محاسبه نمود. اگر فرد خود را با معیارهاي مطلوب تحصیلی منطبق بداند و استانداردهاي پیشرفت تحصیلی خود را برآورده سازد، عزت نفس مثبتی دارد؛ یعنی اگر ملاك یا معیار پیشرفت تحصیلی، قبول شدن در یکسال تحصیلی باشد و وي بتواند به چنین معیاري دست یابد، باید داراي عزت نفس تحصیلی مثبتی باشد (پوپ،1988).

عزت نفس خانوادگی

ارزیابی و قضاوت فرد در جایگاه عضوي از خانواده را عزت نفس خانوادگی می گویند که در اثر تعامل فرد با اعضاي خانواده در وي به وجود می آید.  نوع رابطه متقابل فرد با پدر، مادر، برادران، خواهران و سایر اعضاي خانواده و اینکه فرد تا چه اندازه توسط آنها پذیرفته شده در چگونگی نگرش او نسبت به خودش مؤثر است و عزت نفس خانوادگی او را تعیین می کند (بیابانی،1390).

به عبارتی این نوع اعتماد به نفس، از عقاید فرد در مورد خودش با عنوان عضوي از خانواده سرچشمه می گیرد. کودکی که احساس می کند عضو با ارزشی از خانواده است و از محبت و احترام ویژه والدین و دیگر خواهر و برادران برخوردار است، در این زمینه عزت نفس بالایی خواهد داشت (پوپ،1988).

عزت نفس جسمانی

ترکیبی از ویژگی هاي جسمانی و توانایی هاي بدنی است و بر اساس رضایت فرد از وضعیت جسمانی و ویژگی هاي ظاهري شکل می گیرد (همان،1988 )  عزت نفس بدنی یا جسمانی به ارزیابی و قضاوت فرد نسبت به توانایی بدنی خود اطلاق می شود که با فعالیت ها و کنش هاي بدنی در فرد به وجود می آید.  بنابراین، اگر فرد از سلامت و

توانایی بدنی خوبی برخوردار باشد بر عزت نفس بدنی او تأثیر مثبت خواهد داشت و بالعکس، نواقص جسمانی و عدم توانایی در انجام فعالیت ها و مهارت ها تأثیر منفی بر عزت نفس بدنی می گذارد (اسلامی نسب،1373).

عزت نفس کلی

بیشتر ارزیابی کلی خود یا خویشتن است و همانطور که بیان شد، ارزیابی فرد از خودش در همه زمینه ها است.  عزت نفس کلی به ارزیابی و قضاوت فرد نسبت به کلیه ارزش هاي خود اطلاق می شود.  این حیطه عزت نفس، سایر حیطه ها را در خود دارد و در واقع به آنها نوعی وحدت و یکپارچگی می بخشد.  فردي که عزت نفس کلی مثبتی

دارد از همه نظر ( بدنی، اجتماعی، خانوادگی و تحصیلی ) خود را مطلوب و خوب می داند. او نگرش مثبت خود را از واکنش مثبت اعضاي خانواده، همسالان، معلمین و توانایی هاي بدنی خود کسب نموده است. چنین فردي بهتر می تواند با مشکلات خود مقابله کند (پوپ، 1988 ؛ اسلامی نسب، 1373).