در شرايطي كه زن و مرد تصميم مي گيرند در كنار هم به عنوان زوج با شند و عشق ايجاد شده را دوباره شكوفا مي كنند، سعي مي كنند اين دانه ( عشق ) را در سرزمين مطلوب رشد دهند.  سه عامل حياتي در اين رابطه مؤثر است:

  1.  انتخاب بهترين راه براي بي ان احساسات ، كيفيت رابطه و تجلي احساس عشق كه اين يك خط ارتباطي است.
  2. يك حالت روان شناختي كه مرزها و فضاي بين زن و مرد را به طور ذهني و دروني بر مي دارد و احساس يكي بودن را به وجود مي آورد.
  3. فرايندي روان شناختي كه طي آن ، احساس دروني فرد به او مي گويد كه طرف مقابلش فردي ايدئال است.

با در نظر گرفتن اين عوامل، مراحلي براي دوام عشق واقعي بايد ايجاد شود كه عبارتند از:

  1. ارضاي نيازمندي هاي فيزيولوژيك، احساسي، هيجاني و عاطفي زن و مرد؛ راهي كه به عاطفه ميان زن و مرد اشاره دارد.
  2. شدت حادثه و راهي كه زن و مرد با هم طي مي كنند و نوع آن رابطه اي كه آنها ارزيابي مي كنند. بايد در كلينيك به اين حالت دقت شود و اينكه نوع و كيفيت ارتباط چگونه است. اگر اين رابطه خوب هدايت نشود، جوانه عشق از بين مي رود و اگر به نيازمندي هاي طرفين توجه نشود، عشق كمرنگ مي شود و تظاهرات باليني را به وجود مي آورد.