در سال 1892 انجمن روانشناسی آمریکا تأسیس شد. در سال 1896 اولین درمانگاه روانشناسی توسط لایتنر ویتمر در دانشگاه پنسیلوانیا تأسیس شد. این دو رویداد مهم به شکل گیري حرفه روانشناسی بالینی کمک شایانی کردند.

برخی از صاحبنظران، تأسیس اولین درمانگاه روانشناسی توسط لایتنر ویتمر در دانشگاه پنسیلوانیا را سرآغاز روانشناسی بالینی می دانند. درمانگاه ویتمر مخصوص درمان کودکانی بود که مشکلات یادگیري داشتند یا کلاس ها را بر هم می زدند. ویتمر بود که نام این رشته را روانشناسی بالینی گذاشت و اولین واحد تخصصی روانشناسی بالینی را تدریس کرد. همچنین وي در سال 1907 اولین مجله روانشناسی بالینی را منتشر کرد. تأثیر ویتمر بر این رشته به دلایل متعددي یک تأثیر تاریخی بود تا اساسی و محتوایی. یعنی اگرچه او مسیر این حرفه را مشخص و هموار کرد ولی نظریه یا روش جدیدي ارایه نداد.

با وجود تمام این موارد، جنگ جهانی اول و پیدایش جنبش آزمون گیري گروهی بیش از هر چیز دیگري به توسعه این حرفه جدید کمک کرد.

در سال 1935 کمیته معیارهاي آموزشی براي تعریف رشته روانشناسی بالینی در انجمن روانشناسی آمریکا تشکیل شد.

در سال 1936 اولین کتاب درسی روانشناسی بالینی توسط لوتیت منتشر شد. در سال 1937 لوتیت مجله اي با عنوان Psychology Consulting of Journal منتشر کرد.

در سال 1945 اولین قانون صدور مجوز در کنتیکت تصویب شد.

در سال 1946 اداره رسیدگی به امور آسیب دیدگان جنگی و مؤسسه ملی بهداشت روانی از روان شناسی حمایت کرد.

در سال 1947 هیئت ممتحنان روانشناسی حرفه اي براي تأیید صلاحیت متخصصان بالینی تأسیس شد.

در سال 1949 مدل دانشمند ـ متخصص در کنفرانس بولدر ارایه شد.

در سال 1953 معیارهاي اخلاقی توسط انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شد.

در سال 1968 اولین دوره اعطاي مدرك D.Psy اجرا شد.

در سال 1968 نسخه تجدید نظر شده معیارهاي اخلاقی منتشر شد.

در سال 1988 ،تفرقه در انجمن روانشناسی آمریکا باعث تأسیس جامعه روانشناسی آمریکا شد.

در سال 1992 آخرین نسخه معیارهاي اخلاقی منتشر شد.

در سال 1995 انجمن روانشناسی آمریکا براي اعطاي امتیاز تجویز دارو به روانشناسان تلاش کرد.