در سال 1879 اولین آزمایشگاه روانشناسی توسط ویلهلم ونت در دانشگاه لایپزیک تأسیس شد.

در سال 1890 ویلیام جیمز کتاب درسی خود با نام اصول روانشناسی را منتشر کرد.

در سال 1905 بینه و سیمون شواهدي براي تأیید معتبر بودن آزمون جدیدشان فراهم آوردند.

در سال 1916 تحقیقات ترمن در مورد مقیاس بینه ـ سیمون منتشر شد.

در سال 1939 تحقیقات وکسلر در مورد مقیاس وکسلر ـ بلویو منتشر شد.

در سال 1943 اطلاعاتی در مورد شخصیت سنج چند وجهی مینه سوتا توسط هثه وي و مک کین لی منتشر شد.

در سال 1952 انتقاد آیزنک از روان درمانی در کتاب او مطرح شد.

در سال 1954 گزارش تحقیقات راجرز و دایموند در مورد فرایند مشاوره منتشر شد. همچنین در این سال نظریه یادگیري اجتماعی راتر منتشر شد.

در سال 1977 فراتحلیل اسمیت و گلاس بر روي بررسی هاي صورت گرفته در زمینه روان درمانی منتشر شد.

در دهه 1980 موجی از افزایش تحقیقات در زمینه آسیب شناسی روانی پس از انتشار III.DSM به راه افتاد.

دهه 1990 شاهد افزایش تدریجی علاقه روانشناسان بالینی به وراثت رفتاري بود. وراثت رفتاري رشته اي تحقیقاتی است که به بررسی عوامل وراثتی و محیطی مؤثر بر رفتارها می پردازد. متخصصان وراثت رفتاري نقش این عوامل را در رفتارهاي مختلف و تفاوت هاي فردي بررسی کرده اند از جمله در زمینه هوش، شخصیت و آسیب شناسی روانی. هانس آیزنک اصطلاح رفتار درمانی را مطرح کرد و در دهه 1960 کتاب مهمی در همین خصوص نوشت.