سر هنری جیمز سامر مین (Maine, sir Henry Summer) متولد 15 آگوست ۱۸۲۲ و متوفای 3 فوریه ۱۸۸۸ ، تاریخ‌شناس حقوقی انگلیسی. مطالعات خود را در آغاز با تألیف کتاب قانون باستان (۱۸۶۱) به‌ثمر رساند. در این کتاب بر نوعی فرآیند تطوری عام از «جایگاه» به «قرارداد» تأکید کرد. سپس هفت سال در هند به پژوهش دربارۀ قوانین و اصطلاحات حقوقی پرداخت و کار خود را با مطالعۀ تطبیقی نهادهای اجتماعی ادامه داد. بخشی از این مطالعات در کتاب جماعت‌های روستایی در شرق و در غرب منتشر شد. پس از آن با سِمت استادی دانشگاه‌های آکسفورد و کیمبریج بازگشت.

مین پسر دکتر جیمز مین ، از کلسو در اسکاتلند بود . او در بیمارستان مسیحی تحصیل کرده بود ، جایی که در سال 1902 یک پانسیون به نام او نامگذاری شد. از آنجا او به آنجا کالج پمبروک در کمبریج در سال 1840 رفت . در کمبریج ، او به عنوان یک دانشمند کلاسیک شناخته شد و همچنین برنده جایزهمدال طلای صدراعظم برای شعر در سال 1842 شد . وی برنده بورس تحصیلی Craven شد و در سال 1844 به عنوان مدرس ارشد کلاسیک فارغ التحصیل شد و همچنین دریافت کننده مدال مدرس ارشد کلاسیک بود.

پست عضو حقوقی شورای نایب السلطنه در هند در سال 1861 به ماین پیشنهاد شد. او یک بار آن را رد کرد . سال بعد مین متقاعد شد که قبول کند ، و معلوم شد که هند برای او بسیار بهتر از کمبریج یا لندن است. از او خواسته شد خدمات خود را بیش از مدت معین 5 ساله طولانی کند و او در سال 1869 به انگلیس بازگشت.

موضوعاتی که وظیفه مین بر آن بود که به دولت هند مشاوره بدهد به همان اندازه قانونی بود که سیاسی باشد. آنها از جمله مشکلاتی مانند حل و فصل زمین های شبه قاره در پنجاب ، یا معرفی ازدواج مدنی برای تأمین نیازهای غیر متعارف هندوها ، به این سوال که مطالعه فارسی تا چه حد است باید در بین کارمندان دولت اروپا مورد نیاز و تشویق قرار گیرد برنامه های کدگذاری تحت هدایت ماین تهیه شده و عمدتاً شکل گرفته است ، که توسط جانشینان وی ا ، سر جیمز فیتزجامس استیفن و دکتر ویتلی استوکس جرا شد .

در سال 1869 ، مین به عضویت کرسی فقه تاریخی و تطبیقی تازه تاسیس در دانشگاه آکسفورد توسط کالج کورپوس کریستی منصوب شد .

مین در سال 1871 به عضویت شورای دبیری وزارت امور خارجه درآمد و تا آخر عمر به همین ترتیب باقی ماند.

ماین ، اکثر اوقات مریض بود ، تا اینکه در اواخر سال 1887 وی تحت نظر پزشکی به ریویرا رفت و در کن ، فرانسه ، در 3 فوریه 1888 فوت کرد . وی دارای همسری به نام جین و دو پسر بوذ .

مین در مقالات کمبریج مقاله ای درباره حقوق رومی و آموزش حقوقی کمک کرد که در نسخه های بعدی جوامع روستایی مجدداً منتشر شد . سخنرانی‌هایی که مین برای کانون وکلای دادگاه ایراد می‌کرد، اساس قانون باستانی (1861) بود، کتابی که با آن شهرت او در یک لحظه به دست آمد. هدف آن، همانطور که در مقدمه گفته شد، «نشان دادن برخی از اولین ایده‌های بشر، همانطور که در قوانین باستانی منعکس شده‌اند، و اشاره به ارتباط آن ایده‌ها با تفکر مدرن بود». او محتوای سخنرانی های آکسفورد خود را منتشر کرد: جوامع روستایی در شرق و غرب (1871). تاریخ اولیه نهادها (1875); قانون و عرف اولیه(1883). در همه این آثار، پدیده‌های جوامع در یک مرحله باستانی برای نشان دادن روند توسعه در اندیشه‌های حقوقی و سیاسی (رجوع کنید به آزادی قراردادها ) در یک خط قرار می‌گیرند.

 

وی به دلیل تز در کتاب خود قانون باستان مشهور است که قانون و جامعه "از وضعیت به قرارداد" توسعه یافته است. طبق این تز ، در دنیای باستان افراد به شدت به گروه های سنتی وابسته بودند ، در حالی که در گروه مدرن ، که در آن افراد به عنوان کارگزارانی خودمختار دیده می شوند ، آنها می توانند با هر کسی که انتخاب می کنند قرارداد ببندند و ارتباط برقرار کنند. به دلیل این تز ، مین را می توان یکی از نیاکان مدرن دانست مردم شناسی قانونی, تاریخچه حقوقی و جامعه شناسی حقوق.

«هنری مین»، حقوقدان انگلیسی، در کتاب «قانون کهن» خود در سال ۱۸۶۱ نظریه‌پردازان وضع طبیعی را با عبارات زیر مورد نقد قرار می‌دهد:«با این حال، این دو نظریه [‌هابز و لاک] که مدت‌ها سیاستمداران اهل نظر درانگلستان را به اردوگاه‌های متخاصم تبدیل کرده بود در فرض بنیادین‌شان از شرط غیرتاریخی و غیرقابل تشخیص نژاد کاملا شبیه هم بودند. نویسندگان این دو نظریه،در مورد ویژگی‌های وضع «پیشااجتماعی» و وضع «اقدام غیرطبیعی» که به واسطه آن انسان‌ها خود را از آن وضع بیرون کشیدند و وارد سازمانی اجتماعی شدند که ما با آن آشنا بودیم اختلاف داشتند اما در این اندیشه که یک شکاف بزرگ انسان‌ها را در شرایط بدوی شان از همنوعانشان در جامعه جدا کرد، توافق داشتند.»

قانون باستان کتابی نوشته هنری جیمز سامنر مین است. این کتاب برای اولین بار در اکتاوو در سال 1861 منتشر شد . ویرایش دوازدهم در سال 1888 منتشر شد. نسخه جدید، با یادداشت های فردریک پولاک ، در octavo در سال 1906 منتشر شد.

هنری مِین از تغییر منزلت از پیش داده به قرارداد وضع شده سخن می گوید.

"سر هنری مین" نیز حقوقدانی است که در سال 1861 کتابی تحت عنوان قوانین باستان منتشر می‌کند. برخلاف مک لنان، مین معتقد است که سلطه پدرسالاری از همان آغاز تشکیل خانواده وجود داشته است. سرآمد تکامل گرایان در انسان شناسی "هنری لوئیز مورگان" است. او در کتاب خود (1871) تحت عنوان جامعه باستان (Ancient Society) سیر تكاملی خویشاوندی را بدین گونه توضیح می‌دهد:
1. هرج و مرج روابط جنسی
2. روابط جنسی میان برادران و خواهران
3. خانواده اشتراکی
4. سازمان کلان
5. مواصلت زوجی میان افراد
6. شیخوخیت پدر در خانواده
7. تعدد شوهر برای یک زن در آن واحد
8. پیدایش مالکیت خصوصی
9. مواصلت متمدن و پیروی از قاعده توصیفی.