روانشناسی هاشملو

تحقیقاتی که گروهی از محققین از جمله سیرز، مک کوبی و لوین (1975) با استفاده از روشهای مختلف روی والدین انجام داده اند، به این نتیجه رسیده اند که دو بعد از رفتار والدین از اهمیت اساسی برخوردار است: «پذیرش در برابر طرد و سختگیری در برابر سهل گیری».

این دو روش در زیر بیان شده اند. پذیرش در برابر طرد، میزان توجه و علاقه ای است که والدین به فرزندان خود ابراز میکنند. والدین پذیرا، از بودن کودکشان لذت میبرند و نسبت به آنها از خود عاطفه، تأیید و گرمی نشان میدهند. والدین پذیرنده اجرای قوانین و مقررات را به وسیله تشویق به کودکانشان میآموزند و کمتر از تنبیه بدنی استفاده میکنند.

والدینی که طرد کننده هستند، از بودن با فرزندانشان لذت نبرده و با آنها با سردی برخورد میکنند و در زمینه نیازهای فرزندانشان از خود حساسیتی نشان نمیدهند. سختگیری در برابر سهلگیری، به آن میزان از خود مختاری و آزادی اطلاق میشود که والدین به کودکنشان میدهند.

این پدر و مادر، به آزاد گذاشتن معتقد هستند و به کودک جهت انجام کارهایش اجازه تصمیمگیری میدهند. اینگونه والدین برای نظم و ترتیب، قواعد انضباطی اندکی وضع میکنند.

مک کوبی و مارتین (2005) سبک تربیتی دیگری را تحت عنوان سبک بی مسئولیتی والدین بی مسئولیت ارائه داده اند. این والدین هیچ درخواستی از فرزند خود ندارند. آن چه که آن ها را از والدین سهل گیر متمایز می سازد این است که کمتر به کودک می رسند و بیشتر به نیازهای خود متمرکز می شوند. والدین بی مسئولیت مراقب فرزند خود نیستند و به عقیده برخی مولفان این نوع سبک تربیتی می تواند به بی بند و باری فرزندان و حتی خشونت خانواده منجر گردد (برجعلی،1384).

تحقیقاتی که گروهی از محققین از جمله سیرز، مک کوبی و لوین (1975) با استفاده از روشهای مختلف روی والدین انجام داده اند، به این نتیجه رسیده اند که دو بعد از رفتار والدین از اهمیت اساسی برخوردار است: «پذیرش در برابر طرد و سختگیری در برابر سهل گیری».

این دو روش در زیر بیان شدهاند. پذیرش در برابر طرد، میزان توجه و علاقه ای است که والدین به فرزندان خود ابراز می کنند. والدین پذیرا، از بودن کودکشان لذت می برند و نسبت به آنها از خود عاطفه، تأیید و گرمی نشان می دهند. والدین پذیرنده اجرای قوانین و مقررات را به وسیله تشویق به کودکانشان می آموزند و کمتر از تنبیه بدنی استفاده میکنند.

والدینی که طرد کننده هستند، از بودن با فرزندانشان لذت نبرده و با آنها با سردی برخورد میکنند و در زمینه نیازهای فرزندانشان از خود حساسیتی نشان نمی دهند. سخت گیری در برابر سهل گیری، به آن میزان از خود مختاری و آزادی اطلاق می شود که والدین به کودکنشان می دهند.

این پدر و مادر، به آزاد گذاشتن معتقد هستند و به کودک جهت انجام کارهایش اجازه تصمیم گیری می دهند. اینگونه والدین برای نظم و ترتیب، قواعد انضباطی اندکی وضع می کنند.