مارشال روزنبرگ می گوید : « آنچه در زندگی‌ام می‌خواهم محبت است،جریانی متقابل بین خودم و دیگران مبتنی بر نثار از صمیم قلب » .

مارشال و همکاران (۱۹۹۵) مدل خود را در مورد همدلی اینگونه شرح می­ دهند که همدلی شامل ۴ جریان متوالی است :

1- بازشناسی عاطفی

2- تصور و تخیل

3- انعکاس عواطف

4- تصمیم به جوابگویی

تجربه عاطفی دیگران اولین شرط لازم جهت شناخت عواطف است. دومین شرط لازم قرار گرفتن خیالی فرد در جایگاه دیگران و تجربه موقعیت آنها از نقطه نظر خودشان می ­باشد. مارشال تصور و تخیل از موقعیت دیگران را مهمترین عامل مرتبط با پرخاشگری (یا تکانه های جنسی) می ­داند. سومین مرحله انعکاس عاطفه می­ باشد که شامل تجربیات یکسان عاطفی در مقابل دیگران است. چهارمین مرحله شامل تصمیم برای گفتن مناسب­ ترین سخن و یا انجام مناسب‌ترین رفتار در مقابل دیگران می ­باشد .

او ارتباط موثر را به چهار مرحله‌ی اصلی تقسیم می‌کند:

1- مشاهده

2- بررسی احساسات درونی

3- بیان و بروز احساسات

4- بیان درخواست ها

البته روزنبرگ مدعی نیست که هر ارتباطی حتماً نیازمند هر چهار مرحله خواهد بود.

بلکه تاکید می‌کند که مهارت مشاهده کردن، نخستین گام در برقراری یک ارتباط موثر و کارآمد است.

منظور از مشاهده، فقط دیدن نیست. بلکه دیدن، شنیدن و دریافت تمام پیام‌هایی است که از سوی طرف مقابل برای ما ارسال می‌شود.

بخش مهمی از رابطه‌ی ما با محیط بیرون در همین مرحله‌ی اول به پایان می‌رسد.

اما در برخی گفتگوها و تعامل‌ها، نیاز داریم که پس از مشاهده، به احساسات درونی خود هم توجه کنیم. در اینجا روزنبرگ می‌کوشد نکته‌ی مهمی را به ما بیاموزد: مسئول بسیاری از احساساتی که ما در گفتگوها تحربه می کنیم خودمان هستیم نه طرف مقابل .

بخشی از گفتگوها هم در همین مرحله‌ی دوم به پایان می‌رسند.

اما ممکن است لازم باشد احساسات خود را برای طرف مقابل بیان کنیم یا از او درخواستی داشته باشیم.

در این صورت مکالمه و گفتگو وارد مرحله‌ی سوم و چهارم خواهد شد.

گوش دادن فعال

مارشال روزنبرگ (Marshall Rosenberg)، روان‌شناس و مؤسس مرکز ارتباطات غیرخشن (Non-Violent Communication (NVC) )، گوش دادن عمیق را این‌گونه تعریف می‌کند: «توانایی حضور و مشاهده‌ی جریانات، احساسات و نیازهای خاصی که فرد همان لحظه در حال تجربه کردن است.»