روانشناسی هاشملو

عده ای واژه سبک یادگیری و سبک شناختی را یکی فرض می کنند و به همین دلیل آنها را به جای یکدیگر نیز استفاده می کنند. وولفولک بیان می دارد: دو واژه سبک های یادگیری و سبک های شناختی معمولاً بطور مترادف به کار می روند. با این حال، مربیان یا معلمان غالباً اصطلاح سبک های یادگیری را به سبک های شناختی ترجیح می دهند. در مقابل روانشناسان بیشتر از اصطلاح سبک های شناختی استفاده می کنند.
تنانت بیان می دارد سبک های شناختی، سبک های یادگیری و سبک های مفهومی ( فکری  ) اصطلاحات مترادفی هستند که به ویژگی های افراد مربوط می شوند و شیوه ای برای سازماندهی و پردازش اطلاعات می باشند .

رایدینگ و راینر بین سبک شناختی و سبک یادگیری تفاوت قائل بودند ، آنها برای توضیح کارشان از تمثیل پیاز استفاده می نمایند، بدین گونه که لایه های داخلی پیاز را به سبک های شناختی تشبیه می کنند و هر چه از لایه های داخلی به لایه های خارجی حرکت می کنند سبک های یادگیری مشهودتر میشوند. همچنین آنها بیان می دارند که معمولاً سبک های شناختی دوبعدی ولی سبک های یادیگری چندبعدی هستند.
به نظر علی آبادی ( 1382 ) اصطلاحات سبک شناختی و سبک یادگیری دارای معانی یکسانی هستند، اما کاربردهای متفاوتی دارند. از سبک شناختی در مباحث نظری و از سبک یادگیری در مباحث کاربردی استفاده می گردد.
واقعیت این است است که در ادبیات پژوهشی اصطلاحات سبک های شناختی قبل از اصطلاح سبک های یادگیری به کار رفته است، اما از موقعی که اصطلاح سبک های یادگیری به کار گرفته شده است، گاه این دو اصطلاح به صورت مترادف به کار برده شده اند. همچنانکه ذکر شد سبک های شناختی معمولاً دارای دو قطب هستند، ولی سبک های یادگیری معمولاً بیش از دو قطب دارند، و گاهی نیز هر قطب دارای چند بعد می باشد. در سبک یادگیری افراد می توانند در هر جای محور یک بعد قرار گیرند در حالی که در سبک های شناختی معمولاً افراد در یکی از قطب های محور قرار می گیرند. با این حال یک حد و مرز دقیقی که سبک های یادگیری و شناختی را از هم جدا سازد وجود ندارد، آنچه مسلم است اینکه سبک یادگیری، سبک شناختی را نیز در دل خود دارد، و یا به عبارت دیگر یکی از انواع سبک های یادگیری، سبک های شناختی می باشد. با این حال جهت تمایز بیشتر این دو مفهوم، ویژگی های اساسی سبک های شناختی را ذکر می نماییم.