آشنایی با روانکاوان : رابرت سی باک
رابرت سی باک ( Robert C. Bak ) (1908-1974) روانکاو متولد مجارستان بود که در سال 1941 به ایالات متحده نقل مکان کرد و در نهایت رئیس انجمن روانکاوی نیویورک شد .
باک تحت یک تحلیل آموزشی با ایمره هرمان قرار گرفت و در سال 1938 به انجمن روانکاوی مجارستان پیوست، اما چند سال بعد مجبور به فرار به ایالات متحده شد، جایی که در سال 1947 یک تحلیلگر آموزشی شد و رئیس انجمن روانکاوی نیویورک در سال 1957 شد.
او حدود 25 مقاله به زبان های مجارستانی، آلمانی و انگلیسی منتشر کرد. باک از ابتدا نگران ترسیم روابط ابژه اولیه و تحریفات آنها بود: او انحرافات جنسی را تلاش هایی برای خنثی کردن جدایی اشیا می دانست، و همچنین ظهور بزرگواری را در پسرفت نفس ترسیم کرد.
باک همچنین اهمیت ایده مادر فالیک را در انکار انحرافی اختگی تکرار کرد.
باک که یک عاشق پر زرق و برق و شوخ زندگی خوب بود، رابطه زناشویی مشکلی داشت و فرزندی نداشت.
هنگامی که از او پرسیده شد که آیا او رابطه ای را که در آن هر یک از طرفین به جای آنطور که بودند، دیگری را از طریق پرده ای از فانتزی ناخودآگاه می دید، به عنوان انتقال توصیف می کند یا نه ، گفته می شود که به طعنه پاسخ داده است: "من آن را زندگی می نامم".